بررسی نقش مهندسی سخت افزار در معماری و بهینه سازی سامانه های هوشمند: از طراحی سطح تراشه تا ادغام در اینترنت اشیا و پردازش هوش مصنوعی

در عصر همگرایی فناوری های دیجیتال و هوش مصنوعی، مهندسی سخت افزار جایگاه خود را از یک لایه ی پشتیبان محاسباتی به عامل بنیادین در معماری و توسعه ی سامانه های هوشمند ارتقا داده است. تحول در طراحی تراشه ها، ظهور معماری های خاص منظوره و گسترش منطق بازقابل پیکربندی (Reconfigurable Logic) افق های تازه ای در بهینه سازی توان، سرعت و چگالی پردازشی گشوده است. این مقاله نقش کلیدی مهندسی سخت افزار را در بهبود کارایی، مقیاس پذیری و پایداری سیستم های هوشمند مورد واکاوی قرار می دهد و ارتباط عمیق آن را با مفاهیمی چون محاسبات لبه ای (Edge Computing)، اینترنت اشیا (IoT) و پردازنده های مبتنی بر هوش مصنوعی نشان می دهد. تمرکز پژوهش بر آن است که چگونه طراحی سطح تراشه و الگوهای نوین محاسباتی از قبیل نورومورفیک ها (Neuromorphic Systems) و سیستم های تطبیقی، مسیر ایجاد اکوسیستمی یکپارچه از سامانه های خودآموز و خودگردان را هموار کرده و مرز میان سخت افزار و هوشمندی محاسباتی را کم رنگ ساخته اند.