تاثیر تخصیص منابع صندوق توسعه ملی بر متغیرهای کلان اقتصاد ایران ؛ رویکرد الگوی تعادل عمو می پویای تصادفی

صندوق توسعه ملی با هدف تامین منافع بین نسلی، جلوگیری از سرایت نوسانات درآمدهای نفتی به اقتصاد و نیز حمایت از طرح های توسعه ای کشور ایجاد شده است. با وجود این، تاکنون ارزیابی دقیقی ازچگونگی تاثیر تخصیص منابع این صندوق برمتغیرهای اقتصاد کلان صورت نگرفته است. البته بررسی مدل های موفق جهانی اینگونه صندوق ها می توان علاوه بر تاثیرگذاری محدود این صندوق بر روی متغیرهای کلان اقتصادی در ایران، به نحوه تخصیص منابع آن نیز ایراداتی را وارد دانست. بر این اساس، هدف اصلی این تحقیق، طراحی یک مدل تعادل عمومی تصادفی پویا برای ارزیابی تاثیر تخصیص منابع صندوق توسعه ملی بر متغیرهای اقتصاد کلان با رویکرد تخمین بیزین با استفاده از داده های فصلی دوره ۱۴۰۰-۱۳۹۰ است. نتایج حاصل از شبیه سازی نشان می دهد، در صورتی که صندوق توسعه ملی بخشی از منابع خود را صرف سرمایه گذاری مستقیم و غیرمستقیم نماید، اگرچه در ابتدای دوره (حدودا یکسال) آثار آن همانند حالت قبل (صرفا تسهیلات) است اما پس از آن سطح تولید، سرمایه و سرمایه گذاری بیشتر خواهد شد که منجر به رشد اقتصادی بالاتر می­گردد. همچنین نتایج حاصل از روش حداقل واریانس سبد سهام نشان می دهد که از میان روش های موجود، خرید سهام شرکت های بازار سرمایه به صورت مستقیم، سرمایه گذاری در انواع صندوق های سرمایه گذاری و همچنین سرمایه گذاری در بخش واقعی اقتصاد از جمله خرید املاک و مستغلات می تواند در یک سطح معین از ریسک، بازدهی بالاتری را نسبت به روش فعلی (تسهیلات به بنگاه­ها) برای صندوق توسعه ملی به همراه داشته باشد.

Keywords:

صندوق توسعه ملی , مدل تعادل عمومی پویای تصادفی , تخمین بیزین , سرمایه گذاری مستقیم , روش حداقل واریانس پرتفولیو