علی صدر ممتازی - دانشیار گروه عمران ، دانشگاه گیلان ، رشت ، ایران
سیدامیر مدنی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه ، دانشگاه گیلان ، رشت ، ایران

افزایش مقاومت مکانیکی اعضای بتن مسلح به همراه کاهش استفاده از سیمان از دیرباز از اهداف کارشناسان صنعت سیمان بوده است . یک راهکار مناسب برای آن استفاده از پوزولان میباشد. میکروسیلیس به عنوان یک پوزولان مصنوعی در این زمینه بسیار موثر است. اعضای بتنی سازه ها پس از ساخته شدن و در هنگام خشک شدن ، به دلیل کاهش رطوبت و ایجاد تنشهای کششی در داخل کامپوزیت سیمانی ،ترکهای سطحی برروی آن ایجاد می شود . این ترکها تاثیر منفی بر دوام و مقاومت کامپوزیت سیمانی می گذارند . برای کنترل این ترکها ، استفاده از الیاف پلیپروپیلن یک راه حل مناسب می باشد. دراین مقاله برای افزایش مقاومت مکانیکی کامپوزیتهای سیمانی از دو عامل میکروسیلیس به عنوان پوزولان و الیاف پلیپروپیلن برای مسلح کردن کامپوزیت مذکور استفاده کردیم. 16 طرح اختلاط با مقادیر متفاوت میکروسیلیس (با 0%، 5%، 10%، 15% وزن سیمان) و همچنین الیاف پلیپروپیلن با نسبت های حجمی (0.0%،0.1%، 0.3%، 0.5%) ساخته شد و آزمایشهای مقاومت فشاری و مقاومت کشش ناشی از خمش ، چگالی، جذب آب و درصد تغییرات طولی نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت مشخص شد ، با افزودن میکروسیلیس به مقدار 10 % درصد وزنی سیمان، و افزودن الیاف پلی پروپیلن به مقدار0.3% درصد حجمی ملات ، بهترین نتایج مقاومت فشاری و خمشی در سنین بالا بدست می آید و با اضافه کردن بیش از درصدهای فوق با افت مقاومتی روبرو هستیم.

ملات سیمان ، میکروسیلیس، پوزولان ،الیاف پلی پروپیلن، مقاومت مکانیکی