بررسی علل برتری روش فازی بر فائو در طبقه بندی تناسب اراضی

در ارزیابی کیفی تناسب اراضی به روش فائو تناسب فیزیکی اراضی برای نباتات مختلف مشخص می شود و در ارزیابی کمی و اقتصادی می توان میزان عملکرد محصول و میزان سوددهی هر زمین را برآورد نمود در روش پارامتریک، سطوح مختلف محدودیت مشخصات زمین در یک مقیاس کمی بین صفر تا 100 درجه بندی می شود . در این روش ابتدا ارزیابی اقلیم و سپس ارزیابی خصوصیات زمین انجام گرفته و شاخص اراضی تعیین می گردد با بکارگیری مدل پیوسته فازی در کنار مجموعه ابزار آمار مکانی می توان به طبقه بندی پیوسته ای از تناسب اراضی برای محصولات مختلف کشاورزی دست یافت . مقایسه دو روش فازی و پارامتریک نشان می دهد که اطلاعات روش فازی کاملتر و جامع تر است . به منظور مقایسه و قضاوت در مورد دقت و کارآمدی دو روش پارامتریک و فازی، ضریب همبستگی بین شاخص اراضی محاسبه شده و عملکرد زارعین را بدست می آورند . تانگ و همکاران (1991) در یک مطالعه مشابه در مورد ذرت ضریب همبستگی بین شاخص اراضی و عملکرد زارعین را به روش فازی 0/986 و به روش پارامتریک 0/927 بدست آوردند . سهرابی (1382) این ضرایب همبستگی را برای چغندر قند به روش پارامتریک و فازی به ترتیب 0/556 و 0/533 بدست آورد . پائین بودن این اعداد به علت مدیریت سنتی در مقایسه با تانگ و همکاران می باشد . هدف از این تحقیق بررسی علل برتری روش فازی بر فائو در طبقه بندی تناسب اراضی برای چغندر قند در سیلاخور لرستان بود .