بررسی موانع پیش روی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران در انجام پژوهش های کاربردی

در سالیان اخیر؛ اساتید، دانشجویان و مدیران کشور بر ارتباط قوی و اثر بخش میان جامعه دانشگاهی و سازمان ها و صنعت تأکید داشته اند. عامل مذکور باعث انسجام و تلفیق دانش عینی دانشگاهیان با دانش ضمنی صاحبان کسب و کار می گردد. اما آنجه که در عمل به وقوع می پیوندد با الگوی مطلوب فاصله ای بسیار دارد. هدف اصلی از انجام این پژوهش بررسی این شکاف می باشد. بدین منظور با استفاده از روش گروه های کانونی که در زمره روش های تحقیق کیفی محسوب می گردد، به شناسایی این عوامل پرداختیم. نتایج تحقیق گویای این امر است که شش عامل اصلی در جهت عدم اقبال دانشجویان تحصیلات تکمیلی نقش آفرینی می نماید که در ا ین میان عامل عدم آمادگی دانشجویان در حل مسائل بیرونی مهمترین عامل تلقی می گردد. مهمترین ابتکار این تحقیق نگاه به موانع انجام پژوهش های ا ربردی از منظر دانشجویان تحصیلات تکمیلی که در تحقیقات مشابه کمتر مورد توجه قرار گرفته اند؛ می باشد. بدیهی است از آنجا که روش تحقیق اتخاذ شده از نوع کیفی و نمونه گیری غیرتصادفی است، تعمیم نتایج تحقیق غیرممکن می نماید. از آنجایی که در این تحقیق تنها یکی از ذی نفعان- یعنی دانشجویان تحصیلات تکمیلی- مورد ارزیابی قرار گرفته، اثربخشی نتایج حاصله منوط به استفاده از این روش در بین اعضاء هیئت علمی و هیئت رئیسه دانشکده مدیریت و تلفیق این دیدگاه ها می باشد.