شهین خدابنده لو - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
علی سپهری - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
گودرز احمدوند - دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
امیرحسین کشت کار - استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

کمبود آب مهمترین عامل غیرزیستی محدود کننده برای دستیابی به عملکرد پتانسیل گیاهان زراعی است. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر ارزن معمولی تحت تأثیر کاربرد سیلیکون، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در شرایط همدان در سال زراعی 1391 انجام شد. تیمارهای آبیاری در کرت های اصلی (آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) و چهار روش کاربرد سیلیکون (بدون مصرف (شاهد)، محلول پاشی، محلول پاشی + مصرف با آب آبیاری و مصرف با آب آبیاری) در کرت های فرعی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تنش شدید خشکی باعث بیش ترین کاهش در شاخص سطح برگ، ماده خشک تولیدی و کارایی مصرف آب دانه و بیوماس شد. در تنش متوسط تیمار مصرف سیلیکون با آب آبیاری و تیمار محلول پاشی+ مصرف با آب آبیاری سیلیکون نسبت به تیمار بدون تنش و عدم مصرف سیلیکون از لحاظ کارایی مصرف آب دانه و ماده خشک کل برتری داشتند. تیمار مصرف سیلیکون با آب آبیاری + محلول پاشی بیشترین کارایی مصرف آب دانه، بیوماس و شاخص برداشت را داشت. تیمار مذکور بیشت ترین شاخص سطح برگ و ماده خشک را نیز به خود اختصاص داد. همچنین اثر متقابل خشکی و سیلیکون بر کارایی مصرف آب دانه در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود.

تنش خشکی، ارزن معمولی، سیلیکون، کارایی مصرف آب، شاخص برداشت، شاخص سطح برگ