سیاست های توسعه ساخت وساز خشک در صنعت ساختمان ایران: کاربردی از پویایی سیستم

توسعه صنعت ساختمان، یکی از مظاهر رشد و توسعه کشورها محسوب می شود. انتقال از روش های متعارف بنایی به روش های اجرایی صنعتی و استفاده بهینه از منابع موجود یا به عبارتی صنعتی سازی ساختمان منجر به توسعه صنعت ساختمان می گردد. یکی از روش های صنعتی که به صورت گسترده در کشورهای جهان مطرح می باشد، ساخت ساختمان با قطعات مدولار از جمله درای وال یا ساخت و ساز خشک است. پژوهش حاضر به مدلسازی و شبیه سازی سهم بازار درای وال در ایران پرداخته و بر شناسایی سیاست های افزایش سهم بازار درای وال متمرکز است. برای این منظور پس از بررسی ادبیات، ابتدا مدل پویایی سیستم توسعه ساخت و ساز خشک با مشارکت مدیران پروژه ها و داده های نظام مهندس استان خراسان و شرکت کی پلاس در نرم افزار ونسیم طراحی شد. پس از اعتبارسنجی، رفتار متغیرهای کلیدی مدل در افق ۱۰ ساله شبیه سازی شد و با توجه به نتایج تحلیل حساسیت، سیاست های افزایش سهم بازار درای وال را مبتنی بر ۵ راهبرد 'تدوین برنامه های استراتژیک به منظور افزایش آگاهی، تدوین سیاست های تشویقی به منظور افزایش انتقال دانش، تغییر ساختار به گونه ای که نگرش مصرف کننده بر نگرش پیمانکار اثرگذار باشد، تدوین سیاست های تشویقی از سوی حکومت به منظور افزایش سرمایه گذاری و متعاقب آن افزایش تولیدکنندگان مصالح و تدوین اهرم ها اجرایی به منظور افزایش سطح استانداردسازی' شناسایی شد.

Keywords:

صنعتی سازی ساختمان , سیستم ساخت و ساز خشک , پویایی سیستم , سهم بازار