حسین نصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت پردیس علوم و تحقیقات اردبیل
رئوف سید شریفی - دانشیار دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
علی اکبر ایمانی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

این آزمایش در سال 1391 در مزرعه ای در روستای شهریور در 12 کیلومتری اردبیل به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید فاکتورهای مورد بررسی شامل باکتری های محرک رشد در چهار سطح (شاهد یا بدون تلقیح با باکتری، تلقیح بذر با باکتری های سودوموناس استرین 9، ازتوپاکتر کروکوم استرین 5 و آزوسپیریلوم لیپوقروم استرین of) و عامل دوم شامل محلول پاشی کود نیتروژن در چها سطح (شاهد یا عدم مصرف کود (عدم محلول پاشی) و محلول پاشی در مرحله پنجه زنی، ساقه روی، گرده افشانی یا خوشه دهی) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین تعداد دانه در سنیله، طول سنیله، و ارتفاع بوته در ترکیب تیماری مصرف کود در مرحله پنجه زنی توام با تلقیح بذر از توباکتر و کمترین این ها در عدم مصرف کود و عدم تلقیح بذر با باکتری به دست آمد.

جو، عملکرد، نیتروژن، محلول پاشی، باکتری های محرک رشد