اهمیت پرایمینگ با محرک های شیمیایی بعنوان روشی در جهت کاهش اثرات منفی تنش خشکی در مرحله جوانه زنی بذور گیاهان

حدود چهار پنجم مساحت زمین های جهان در محدوده مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارد در این مناطق شوری خاک و آب آبیاری محدود کننده تولیدات گیاهی می باشد و این محدودیت باعث شده است که تولید خالص گیاهان کاهش یابد در مرحله جوانه زنی بذر، محیط خاک اغلب برای جوانه زنی بذر و رشد سریع گیاهچه مناسب نیست. تنش های زنده و غیرزنده از جمله کمبود یا برعکس فراوانی بیش از حد آب و شوری می توانند سرعت جوانه زنی و رشد را کاهش داده یا به طور کامل از جوانه زنی بذر و ظهور گیاهچه جلوگیری نمایند بهبود سرعت جوانه زنی بذر می تواند باعث استقرار بهتر گیاهچه به ویژه در شرایط تنش شوری و خشکی شود امروزه بهره گیری از برخی ترکیب ها بعنوان پیش تیمار به منظور تحریک جوانه زنی بذرها، کاهش زمان بین کشت بذر و سبز شدن آن و وادار کردن بذرها به همزمانی در سبز شدن و امکان جوانه زنی در شرایط نامساعد محیطی پیشنهاد شده است. بهبود دامنه جوانه زنی در اثر استفاده از محرک های شیمیایی باعث می شود که بذر جوانه زنی خود را زودتر آغاز کند و در رقابت با علف های هرز موفق باشد. بعبارت دیگر بذرهای تیمار شده نسبت به بذرهای شاهد جوانه زنی خود را زودتر آغاز کرده و در نتیجه تحت تنش های محیطی این بذرها سریعتر استقرار یافته و زودتر از خاک خارج خواهند شد.

Keywords:

پرایمینگ , تنش , خشکی , جوانه زنی , محرک های شیمیایی