بررسی اثر متقابل انواع کود های نیتروژن و مدیریت آنها برخصوصیات کمی و کیفی چغندرقند در منطقه شاهرود

چغندرقند یکی از گیاهان صنعتی استراتژیک برای تولید قند است، بطوری که حدود 37 درصد میزان تولید جهانی شکر از چغندرقند و بقیه از نیشکر بدست می آید . بنابر این تحقیقات در زمینه تغذیه صحیح چغندر قند به منظور افزایش عملکرد کمی و کیفی محصول از اولویت بالایی برخوردار است . حداکثر عملکرد ریشه و قند قابل استحصال با میزان و زمان مصرف کود نیتروژن ارتباط مستقیم دارد . مصرف بیش از حد و یا تاخیر در مصرف نیتروژن می تواند باعث کاهش کیفیت و عملکرد ساکارز گردد . هافمن در تحقیق خود به این نتیجه رسید که برای رسیدن به حداکثر عملکرد میزان مناسب کود نیتروژن حدود 200 کیلو گرم در هکتار است . درکاربرد کود های نیتروژن باید به اثرات زیست محیطی ناشی از مصرف آنها توجه داشت . مصرف نیتروژن در طول فصل رشد در مقایسه با مصرف قبل از کشت آن کارایی مصرف و میزان جذب آن را توسط گیاه افزایش می دهد که احتمالا به دلیل به حد اقل رساندن هدر رفت نیتروژن قبل از کشت از را آبشویی ، نیتریفیکاسیون و یا مصرف آن توسط میکروارگانیسم های خاک می باشد . ون بورگ نشان داد که اگر کود نیتروژن 4 تا 6 هفته پس از کاشت و بصورت سرک مصرف گردد، عملکرد ریشه و شکر سفید در مقابسه با مصرف همزمان کود با کاشت افزایش بیشتری می یابد . بطوری که با مصرف 50 درصد کود نیتروژن بصورت سرک می توان همان عملکرد حاصل از مصرف کود همزمان با کاشت را بدست آورد . بنابر این نحوه مدیریت عناصر غذایی و به ویژه کود نیتروژن با توجه به قابلیت انحلال و تحرک بالای این عنصر در خاک و نیز تاثیری که بر افزایش ناخالصی های ریشه بجا می گذارد از اهمیت بالایی برخوردار است