شیرکو حعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
افشین علیزاده شعبانی - استادیار گروه محیط زیست طبیعی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
افشین دانه کار - دانشیار گروه محیط زیست طبیعی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
علی اکبر نظری سامانی - استادیار گروه احیای مناطق خشک و کوهستانی، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران

کاربری زمین همواره یکی از مهمترین عواملی بوده است که انسان از طریق آن محیط زیست خود را تحت تأثیر قرار داده است و از نظر تاریخی مهمترین تغییر کاربری اراضی که انسان انجام داده است، از میان بردن پوشش طبیعی و تبدیل آنها به اراضی کشاورزی و سکونتگاه ها بوده است. در این تحقیق، بررسی روند تغییرات پوشش اراضی منطقه حفاظت شده ورجین با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست مربوط به سه دوره زمانی از منطقه مورد مطالعه صورت گرفته است. مهمترین طبقات کاربری اراضی شناسایی شده در منطقه مورد مطالعه باغ، نواحی مسکونی، بایر و مرتع است. مساحت این طبقات در نقشه کاربری برای هر سال تعیین و مقایسه و بررسی شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد در فاصله زمانی 25 ساله، بیشترین کاهش کاربری چه از لحاظ درصد و چه از لحاظ مساحت مربوط به کاربری مرتع بوده است. همچنین کاربری بایر و مسکونی روندی افزایشی داشته اند. اما بیشترین درصد افزایش میان کاربری ها مربوط به کاربری مسکونی بود که 636 درصد بود.

تغییر کاربری، تصاویر ماهواره ای، منطقه حفاظت شده ورجین