محسن ابراهیمی - دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه بوعلی سینا
لیلا آرغا - دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه بوعلی سینا
کلثوم روشنی - دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه بوعلی سینا
معصومه امامی کلائی - دانشجوی دکتری اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی

مقاله حاضر به دنبال آن است که رابطه ی میان دولت ایران، دولت امریکا و شرکت های بین المللی را در شرایط تحریم کنونی برای سرمایه گذاری در صنعت نفت در قالب نظریه بازی ها تحلیل کند. بازی بین این سه بازیکن از نوع بازی های پویا با اطلاعات کامل می باشد، که استراتژی های ایران به صورت واگذاری توسعه میادین نفتی، به شرکت های بین المللی و شرکت های داخلی تعریف شده است. همچنین استراتژی های امریکا به صورت اعمال تحریم بیشتر و اعمال تحریم کمتر علیه دولت ایران می باشد. شرکت های بین المللی نیز باید بین دو استراتژی مشارکت کمتر و مشارکت بیشتر در توسعه میادین نفتی ایران، یکی را انتخاب کنند. تعادل نش این بازی بر اساس فرایند برگشت به عقب به گونه ای حل شده است که در آن ایران استراتژی واگذاری به شرتک های بین المللی، امریکا استراتژی اعمال فشار بیشتر و شرکت های بین المللی نیز استراتژی مشارکت بیشتر را انتخاب می کنند. همچنین دلیل انتخاب این استراتژی ها از سوی بازیکنان، گریز از ریسک تعریف شده برای هر بازیکن است.

تحریم، نظریه بازی ها، بازی پویا