سیدمصطفی کازرونی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه شیراز

با تصویب قانون Enemy Act، تحریمهای یک جانبه ایالات متحده عموما علیه دولتهایی در قرن بیستم، وضع و اجرا می گشت که ایالات متحده با آنها درگیر مخاصمه بود. در دوران جنگ سرد و پس از آن، به تدریج تحریمهای ایالات متحده حول چهار محور مبتلا به دیگر جامعه بین المللی یعنی مبارزه با تروریسم، نقض حقوق بشر و تجارت مواد مخدر و مبارزه با سلاح های کشتار جمعی گشت. وضع تحریمهای بین المللی در ایالات متحده توسط دو نهاد ریاست جمهوری و کنگره صورت می پذیرد. تحریمهای OFAC نیز، از نوع تحریمهای وضع شده توسط رییس جمهور است. تحریم OFAC به نام اداره صادرکننده آنها که زیرمجموعه وزارت خزانه داری آمریکا است و مسئول نظارت بر تحریم های وضع شده دولت آمریکا با هدف مبارزه با تروریسم، نقض حقوق بشر، تجارت مواد مخدر، سلاح های کشتار جمعی و صدور مجوز برای تجارت با 16 دولت و اشخاص تحریم شده است. البته این تحریم ها به یک میزان بر تمامی دول مورد تحریم، اعمال نشده، بلکه به دو دسته تحریمهای فراگیر (Comprehensive sanctions) و تحریم های هدفمند (Targeted Sanctions) تقسیم بندی می شوند؛ که عمده مشکلات حقوق بشری به ویژه حقوق بشر بیماران در کشورهای مورد تحریم فراگیر است. حقوق بشر بیماران را در کشورهای مورد تحریم فراگیر OFAC از جمله ایران و کره شمالی و کوبا، به علت عدم دسترسی به تجهیزات پزشکی و دارویی پیشرفته و دور ماندن از سیستم پولی و مالی بین المللی و عدم توان پرداخت بدهی دول مذکور به سیستم بانکی بین المللی، بایستی در دو مرحله پیشگیری و مرحله درمان، مورد بررسی قرار داد. در بخش پیشگیری، می توان به کاهش درآمدهای ملی یک کشور و عدم دسترسی به مواد اولیه بهداشتی و تغذیه ای به عنوان زمینه ساز بیماری و در بخش درمان نیز می توان به عدم دسترسی به دارو و تجهیزات پزشکی پیشرفته و موثر و وجود تجهیزات قاچاق، اشاره نمود.

OFAC، تحریم های بین المللی، حقوق بشر، بیماران