آینده پژوهی در جامعه دینی؛ مبانی و مفاهیم

آینده پژوهی علم و هنر کشف آینده و شکل بخشیدن به دنیای مطلوب فرداست. از ویژگی های مهم این دانش، بهرره گیری از ابزارهای علمی به منظور ترسیم چشم انداز متناسب با ارزش های حاکم بر جامعه و برنامه ریزی برای نیل به جامعه مطلوب است. از این رو، جامعه شناسان آینده پژوهی را ابزار هدایت اجتماعی دانسته اند. دین مبین اسلام نیز علاوه بر جامعه آرمانی که نوید تحقق آن را در فرجام تاریخ داده است. از پیروان خود انتظار دارد که با الهام از شاخص های آن جامعه آرمانی، به اقتضای امکانات و توانمندی اجتماعی خود، بکوشند تا در یک روند تکاملی حداقل هایی ازویژگی های جامعه مطلوب اسلامی را محقق سازند. با الهام از آموزه های اسلامی همچون سنت های اجتماعی و صبغه عبرت آموزی آن و توکل به خداوند و استعانت از او، می توان نوعی آینده پژوهی دینی را استخراج نمود که حاصل آن ترسیم چشم اندازی دقیق از آینده ای آرمانی باشد. با قراردادن این آینده مطلوب به عنوان هدف، می توان آینده های مقدور را به عنوان حلقه های میانی نیل به ویژگی های جامعه آماده ظهور، طراحی و تعریف نمود. این مقاله در صدد است تا بهره گیری از آیات قرآنی و روایات اسلامی، به بررسی و تبیین نگاه دینی به مقوله آینده پژوهی پرداخته و دیدگاههای اسلامی در این زمینه را منعکس نماید.

Keywords:

آینده پژوهی , اسلام , جبر و اختیار , سنتهای الهی , توکل