آمایش سرزمین و بارگذاری مناسب صنایع (نمونه موردی استان اصفهان)

آمایش سرزمین land use به منظور ایجاد تعادل توسعه در مناطق یک کشور و استفاده بهینه از منابع موجود در هر ناحیه جغرافیایی می باشد . بر ای رسیدن به پیشرفت و توسعه و توزیع عادلانه در آمد و فعالیت ها بین نواحی مختلف و به ویژه تاکید بر توسعه در نواحی حاشیه ای جهت توزیع و پراکنش منطقی جمعیت بحث آمایش مطرح می شود .برای دست یابی سریع تر به اقتدار اقتصادی ، ساماندهی فضایی صنایع در پهنه سرزمین باید بر اساس کسب اهداف کارایی ، بازدهی هر چه بیشتر و عدم تخریب محیط زیست باشد تا با صرف حداقل منابع ، حداکثر منافع برای رشد اقتصادی کشور حاصل شود . بنابر این لازم است با شناسایی مناطق مختلف از نظر برخورداری از امکانات و قابلیت ها ،مناسب ترین مکان ها جهت بار گذاری و استقرار واحد های صنعتی انتخاب گردد . نمونه موردی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است استان اصفهان می باشد که از حیث مقام و موقعیت صنعت در کل کشور دارای رتبه دوم و با تعداد 650 کارگاه بزرگ صنعتی یعنی معادل 6/10% کل صنایع کشور از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. این تحقیق با این فرضیه مطرح شده است که: توزیع فضایی در استان اصفهان دارای آشفتگی است این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و آماری و با استفاده از مدل های محاسبه ضریب توزیع D.Q و محاسبه گنجایش توسعه صنعتی به تجزیه و تحلیل موضوع پرداخته، سعی در نشان دادن راهکارهایی در این زمینه می باشد.