نصراله مولائی هشجین - دانشیار گروه جغرافیای انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت

آمایش سرزمین فرآیندی است که طی آن فضای پیرامون انسان به نحوی تدبیر و تنظیم می شود که بهره برداری از این فضا بصورت بهینه انجام می گیرد. و مقیاس آن از روستای کوچکی تا ناحیه بزرگی از یک کشور تا سطح جهانی ممکن است تغییر نماید. جغرافیدانان آمایش سرزمین را بهره برداری از زمین و منابع آن از دیدگاه کاربردی و برنامه ریزی تعریف نموده اند. و براین اساس از طریق آمایش سرزمین نظم نوینی از سازماندهی منابع طبیعی و فعالیت های انسانی را بر پهنه سرزمین آماده می سازد و به سازمان دهی منطقی فضای موجود حیاتی برای هرگونه استقرارگاههای جمعیتی می پردازند. آمایش سرزمین و سازمان فضایی بهینه به جهت لحاظ کلیه عوامل دخیل در استقرار جمعیت و فعالیت در محیط و فضای جغرافیایی با توسعه پایدار ارتباط مستقیم پیدا می کند. با توجه به موقعیت شهرستان رشت در بخش جلگه ای استان گیلان و قرار گیری مرکز استان در آن و سرویس دهی به شرق ، غرب و جنوب استان از یک طرف و برخورداری از شرایط مناسب محیطی ، اجتماعی و اقتصادی از جمله جلگه وسیع حاصلخیز و برخوردار از منابع آب جهت فعالیت های کشاورزی ، امکان استقرار جمعیت در نقاط روستایی و شهری با 33 درصد سهم جمعیت ی کل استان و تراکم 571 نفر در یک کیلومترمربع ، استقرار اغلب واحدهای صنعتی استان در این شهرستان و .... از طرف دیگر سازماندهی فضایی شهرستان و تعیین و برنامه ریزی کاربری اراضی می تواند به توسعه پایدار شهرستان منجر شود . در این مقاله ضمن بیان شکل و سازمان فضایی شهرستان به ارائه راهبردهای کلان توسعه آن با لحاظ اصلی ترین قابلیت ها و مزیت های نسبی ، مسایل ، اهداف بلند مدت ، سیاستها و خط مشی های توسعه و اقدامات اولویت دارشهرستان پرداخته شده است.

تحلیل ، سازمان فضایی ، آمایش سرزمین ، توسعه ، شهرستان رشت