محمدرحیم عیوضی - هیات علمی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) و رئیس پژوهشکده آینده پژوهی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
علی نوازنی - دانشجوی کارشناسی علوم سیاسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

انسان در کالبد زمان همواره با تحولاتی مواجه بوده و تمایل خود را برای شناخت و واکاوی آن، جهت پیشرفت و جاودانگی خود در برابر چالش های روزمره و آینده ابراز نموده است. تعیین خط مشی هدفمند از طریق پیشبینی آینده در راستای تامین منافع، از جمله عوامل شناخت آینده بشمار می آید. در این راستا در دهه 60 میلادی، علمی نوین به عنوان آینده پژوهی قدم به عرصه مطالعات و پژوهش نهاد. آینده پژوهی با بررسی قواعد و شواهد و تغییرات سریع، آشکار و نهانی که در زندگی انسان روی می نهد راهکارهای مدیریتی ارائه نموده و سیاستمداران را در فرصت شناسی و تصمیم گیری درست هدایت نماید. تاسیس آینده ای مطلوب و منطبق با ظرفیتها، شرایط و موقعیت های مناسب از قابلیتهای آینده پژوهی بشمار می آید. رویارویی با آینده، شناخت و بینش صحیح نسبت به آن، توانایی است که این علم در اختیار انسان قرار داده و تعیین کننده جایگاه کشورها در نظام بین الملل و همچنین توسعه توان عملیاتی کشورها خواهد بود. شناخت این امر که آینده پژوهی چگونه می تواند فرصت های مناسب را برای مواجهه منطقی با علوم سیاسی را فراهم کرده و آینده ای مطلوب را همراه با شناسایی فرصت ها و چالش ها در اختیار نظریه پردازان و عوامل اجرایی نظام سیاسی قرار دهد، سوال اصلی این مقاله می باشد که با روشی توصیفی تحلیلی در پی پاسخگویی به آن می باشیم.

آینده پژوهی، علوم سیاسی، نظام سیاسی، آینده مطلوب، پیش بینی