چارچوب مفهومی زبان سیاسی پیامبران در تفسیر المیزان

آیات و روایات معصومین (ع)، نشان میدهد اسلام به موضوع گفتگو و مناظره به عنوان ابزاری مناسب برای برقراری ارتباط بین فرهنگ ها و ادیان توجه ویژه ای دارد و روشن است که شنیدن سخنان دیگران و گزینش بهترین آنها در صورتی امکان پذیر است که زمینه طرح نظرها و اندیشه های گوناگون وجود داشته باشد و این امر خود مستلزم برقراری ارتباط و گفتگو با دیگران است و در این میان آموزه های دینی و سیره معصومین (ع)، عناصر و عوامل یک ارتباط موثر و کارساز، به ویژه آداب گفتگو را ارائه نموده اند. با توجه به اینکه ستیز سخن و عدم صداقت و مدارا می تواند فضای سیاسی جامعه دینی را به خطر اندازد و رابطه مسالمت آمیز مردم و حاکمان را خدشه دار نماید، در پاسخ به سوال چیستی مولفه های زبان سیاسی پیامبران در تفسیر المیزان علامه طباطبائی ره، این فرضیه با اتخاذ روش تفسیری مدل لحاظ است که امکان دانش سیاسی بومی گفتگو با بهره مندی از آیات قرآنی در چارچوب «صداقت زبان مستدل و گفتگوی متادب در فضای سیاسی» وجود دارد. لذا با کسب فرهنگ گفتار سیاسی صحیح برآمده از آیات قرآنی می توان به حل بسیاری از مشکلات در زمینه های اقناع و مصالحه سیاسی و اجتماعی مردم تعامل واقعی بین کارگزاران و مردم رسید.

Keywords:

قرآن , اخلاق , سیاست , زبان سیاسی , مدارا