بررسی برون تنی داربست مهندسی بافت کامپوزیتی هیدروکسی آپاتیت حاوی شیشه زیست فعال

در این تحقیق ابتدا شیشه زیست فعال با نسبت مولی P(2)S(5)5%, SrO5%, CaO26%, SiO(2)64% به روش سل-ژل سنتز شد؛ نمونه کامپوزیتی از ترکیب هیدروکسی آپاتیت با بیوگلاس به پودر HA خالص به ترتیب با 1، 3، 5 و 10% وزنی شیشه زیست فعال حاوی استرانسیم افزوده و سپس سینتر شد. در بررسی خواص مکانیکی نظیر استحکام خمشی، سختی و چقرمگی شکست با افزودن 1 تا 5 درصد بیوگلاس به HA خواص مکانیکی بهبود داشت؛ زیست فعالی در محیط آزمایشگاهی (برون تنی) با توجه به توانایی لایه هیدروکسی آپاتیت در تشکیل بر روی سطح، در اثر تماس با معایعات شبیه سازی شده با بدن (SBF) مشاهده شد. در گام بعدی الحاق و فعالیت سلول های استئوبلاستی بر روی نمونه ها با استفاده از آزمون MTT و آلکالین فسفاتاز بررسی گردید. افزودن بیوگلاس، تغییر چندانی در میزان تکثیر سلولی نداشت اما میزان آلکالین فسفاتاز تولید شده افزایش داشت. در مجموع، بهترین نتایج از نظر خواص مکانیکی و بیولوژیکی برای کامپوزیت HA حاوی 5 درصد بیوگلاس به دست آمد که ممکن است نقایص استخوانی را حتی بهتر از HA ترمیم کند. هر چند آزمایش های بالینی بیشتر ضروری است.

Keywords:

استرانسیم , بیوسرامیک , شیشه های زیست فعال , هیدروکسی آپاتیت