استفاده از روش گالرکین بر مبنای توابع پایه شبه ویولت در حل مسئله پیشرو مقطع نگاری امپدانس الکتریکی دو بعدی

این مقاله به معرفی و استفاده از روش عددی بدون مش گالرکین بر مبنای توابع پایه شبه ویولت در حل مسئله پیشرو مقطع نگاری امپدانس الکتریکی (EIT) می پردازد. روش اجزای محدود یکی از روش های عددی معمول برای حل مسئله پیشرو مقطع نگاری امپدانس الکتریکی می باشد، اما پاسخ این روش تابعی از مش بندی استفاده شده می باشد. در روش اجزای محدود، مش بندی با تعداد المان های کم می تواند باعث کاهش دقت حل مسئله پیشرو شده و از طرفی مش بندی با تعداد المان های زیاد باعث بد وضعی مسئله معکوس ETT می شود. بر خلاف روش اجزای محدود، روش ارئه شده در این مقاله به مش بندی نیاز نداشته و ناحیه مورد نظر فقط به وسیله گره ها گسسته سازی می شود. استفاده از توابع پایه شبه ویولت در روش گالرکین موجب مستقل شدن پاسخ روش پیشرو از مش بندی و افزایش دقت در یک ناحیه خاص می شود. در این م قاله به معرفی روش بدون مش ویولت- گالرکین پرداخته شده و نتایج این روش با پاسخ تحلیلی یک مسئله دو بعدی ساده اعتبار سنجی می شود. نتایج مدلسازی مسئله پیشرو مقطع نگاری امپدانس الکتریکی برای یک فانتوم دو بعدی قفسه سینه ارائه می شود.

Keywords:

مقطع نگاری امپدانس الکتریکی , مسئله پشیرو , روش بدون مش گالرکین , توابع پایه شبه ویولت