اقبال شاکری - استادیار گروه مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
مسلم دارابی - کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)
رامین انصاری - کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)

در این مقاله، هدف اصلی شناسایی ریسک های مهم در قراردادهای EPC و تخصیص آنها از طریق مفاد شرایط عمومی قراردادهای همسان طرح و ساخت (صنعتی و غیرصنعتی) در چارچوب نظام فنی و اجرایی کشور می باشد. از آنجا که شرایط عمومی یکی از مهمترین اسناد قراردادی جهت استناد طرفین به آن در راستای حل و فصل اختلافاتشان می باد، محقق پس از شناسایی ریسک های مهم از طریق مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان، آنها را از طریق مفاد شرایط عمومی قراردادهای طرح و ساخت صنعتی (DB) و طرح و ساخت غیرصنعتی (EPC) بین طرفین قرارداد تخصیص داده و پس از تأئید نهایی آنها از طریق خبرگان، ماتریس تخصیص ریسک را ارائه کرده است. نتایج تحقیق حاکی از تفاوت های عمده در نحوه تخصیص ریسک بین طرفین مطابق با مفاد این دو قرارداد می باشد، که بخوبی میتواند کارفرمایان و پیمانکاران را در بکارگیری هر یک از آنها با چالش هایی روبرو کند.

قراردادهای طرح و ساخت صنعتی و غیرصنعتی، شرایط عمومی، ریسک، مدیریت ریسک، تخصیص ریسک