روح الله باقری - کارشناسی ارشد مدیریت مهندسی اجرایی (MBE)، دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی تکنیک تهران)

امروزه سازمانها دریافته اند که هیچ چیز به اندازه دانش نمی تواند آنها را در دنیای رقابتی نگهدارد. لذا بیش از هر چیز کارکنان سازمان به عنوان صاحبان دانش و مهمترین سرمایه سازمان مورد توجه قرار گرفته اند، مدیریت دانش به عنوان ابزاری که می تواند دانش موجود را گردآوری کرده و نظم و پویایی بخشیده و در کل سازمان اشاعه دهد اهمیت یافته است. اخیراً مدیریت دانش، بخاطر کاربرد وسیع نظریه ها و روشهای آن در رسیدگی به امور دانشی مؤسسات و شرکتها، به طور جدی مورد توجه محافل دانشگاهی و شرکتهای تجاری و تحقیقاتی قرار گرفته است. از آنجایی که فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان توانمندساز در روشهای مدیریت ظاره می شود مدیریت دانش نیز از بستر فناوری اطلاعات و ارتباطات جهت توسعه استفاده می کند. دانش را می توان آمیخته ای از تجربیات، ارزش ها، اطلاعات موجود و نگرشهای نظامدار دانست که چهارچوبی برای ارزشایبی و بهره گیری بهتر از تجربیات و اطلاعات جدید و همچنین قضاوت ارائه می نماید. معمولاً دانش در ذهن افراد شکل می گیرد و در همان اذهان، در مدارک و مخازن دانش، در رویه های کاری، فرایندهای سازمانی و اعمال و هنجارها مجسم می شود و منجر به تصمیم می شود.

مدیریت دانش، الگوی ترکیبی، سامانه مدیریت اسناد، مدیریت پروژه