بررسی پایداری عملکرد دانه لاینه ای اینبرد آفتابگردان از طریق روشهای تک متغیره پارامتری

این آزمایش به منظور بررسی پایداری عملکرد دانه 15 لاین اینبرد آفتابگردان زراعی با استفاده از روشهای تکمتغیره پارامتری در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در پنج محیط و در طی سه سال زراعی متوالی ( 90-87 ) در معاونت مؤسسه تحقیقات کشاورزی دیم سرارود استان کرمانشاه انجام گردید. تجزیه مرکب داد هها نشان داد که ژنوتیپ، محیط و اثرمتقابل ژنوتیپ ×محیط به طور معنیداری بر عملکرد دانه لای نها تأثیرگذار است. به طور کلی، روشهای اکووالانس ریکWi2 واریانس پایداری شوکلاσi2 میانگین واریانس پلستد و پترسون θi)و پارامتر اثر متقابل پلستدθ1 به صورت مشابه،لاینهایG10 و 11 G2 ،Gبه عنوان لاین پایدار معرفی کردند. لذا نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد کرد که استفاده از روشهای آماری پایداری اکووالانس ریک، میانگین واریانس پلستید و پترسون، واریانس اثر متقابل پلستد و روش پایداری شوکلا جهت ارزیابی پایداری عملکرد دانه لاینهای اینبرد آفتابگردان دارای نتایج مشابهی بودند لذا میتوان از یکی از این روشها جهت تعیین پایداری عملکرد دانه لاینهای اینبرد آفتابگردان استفاده نمود و از محاسبه سایر آمارهها خودداری کرد.

Keywords:

اثر متقابل ژنوتیپ×محیط , تجزیه واریانس , پایداری شوکلا , واریته