ارزیابی فنی روش های برداشت ماش در استان خوزستان

این آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تیمار و سه تکرار اجرا گردید که عامل اصلی تیمار، روش های برداشت و عامل فرعی ارقام ماش انتخاب گردید. در این آزمایش با در نظر گرفتن پارامترهایی نظیرمقدار دانه شکسته و ناخالصی، میزان افت محصول قبل و بعد از برداشت بین روش های برداشت سنتی، نیمه مکانیزه، مکانیزه ارزیابی فنی انجام گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج نشان داد نوع رقم در انتخاب روش برداشت تاثیرات معنی دار نداشته و دیگر فاکتورها در انتخاب روش برداشت تاثیر معنی داری داشته اند. مقدار شکستگی دانه و ناخالصی همراه آن، ریزش محصول قبل و بعد از برداشت در روش سنتی به ترتیب 4و12/31و30/9 کیلوگرم در هکتار می باشد که کمترین میزان را نسبت به دو روش دیگر داشته است. از طرفی این پارامترها برای روش برداشت مکانیزه دارای بیشترین مقدار بوده که به ترتیب عبارتند از 104/7و52و105 کیلوگرم بر هکتار. در نهایت پیشنهاد گردید که در مزارع خوزستان با اعمال تغییراتی بر روی واحدهای تغذیه، کوبنده و الکهای کمباین برداشت بصورت مکانیزه انجام شود که این امر موجب کاهش ضایعات برداشت و افزایش سود خواهد شد.

Keywords:

ارزیابی فنی , روش برداشت ماش , ماش