امید به پایدار بودن کشاورزی یا هراس از پایدار بودن کشاورزی

کشاورزی یکی از مهمترین بخش های اقتصادی کشور ما به شمار م یرود به طوری که م ی توان گفت رشد واقعی اقتصادبدون رشد کشاورزی امکا نپذیر نیست. کشاورزی ثروتی است لایزال که خداوند به انسان ارزانی داشته است و هم اکنونبا وجود توسعه روزافزون صنایع، یکی از رشت ههای مهم اقتصاد و تولید ثروت محسوب م یشود. با توجه به رشد روزافزون جمعیت و مسأله تأمین امنیت غذایی، باید رویکرد جدیدی در بخش کشاور زی در پیش گرفته شود. از جمله آن ، تلاشبرای رسیدن به کشاورزی پایدار است. بهر هبرداری پایدار از منابع طبیعی و توسعه پایدار کشاورزی که امروزه در قالبکشاورزی پایدار مطرح است، متکی به بینش های کلی ن گر و همه جانبه بوده و خواهد بود . کشاورزی پایدار ، نوعی کشاورزی است که در جهت منافع انسان بوده و کارایی بیشتری در استفاده از منابع اطر اف دارد. اما در راه رسیدن به آن ،یکی از نگرانی هایی که بیش از پیش به گوش می رسد، این است که تولید بیشتر برای تأمین نیاز جهان به غذا موجب تخریب محیط زیست و از بین رفتن منابع پایه خواهد شد. سیستم های کشاورزی پایدار ، سیستم هایی هستند که برای حصول در درازست و سازگاری محیطی، بر نه اده های کم انرژی و مقادیر کمی از مواد شیمیایی متکی هستند. برایسیستم های پایدار استفاده از اثرات متقابل و فرآیندهای اکولوژیکی ضروری است. بدین ترتیب اکوسیستم های زراعی پایدار نیاز به اصول منطقی و مدیریت صحیح تری دارند. از جمله این مدیریت ها سیستم های مختلف کشت تولیدات کشاورزی است که همگی ظرفیت تولید را حفظ می کنند. بنابراین لازمه رسیدن به کشاورزی پایدار تغییر نگرش اساسی در برخورد با محیط زیست بوده که در این بین شناخت ویژگی های اکولوژیکی نظام های کشاورزی پایدار از اهمیت بسزایی برخوردار است

Keywords:

اکولوژی , کشاورزی پایدار , منابع طبیعی