سیده سمانه سهرابی - دانشجوی کارشناسی ارشد اگرواکولوژی دانشگاه شهید چمران اهواز
اسفندیار فاتح - عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز

تنش های محیطی به ویژه تنش خشکی نقش مهمی در کاهش رشد گیاه به خصوص در طی مرحله جوانه زنی در مناطق خشک و نیمه خشک دارد. به منظور مطالعه تأثیر سطوح مختلف تنش خشکی و باکتری های محرک رشد بر شاخص های جوانه زنی بذور گندمTriticum aestivumآزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که اثرات ساده سطوح تنش خشکی برای همه صفات ولی اثرات ساده انواع پرایمینگ و برهمکنش آن ها تنها برای صفات درصد و سرعت جوانه زنی، نسبت ریشه چه به ساقه چه و وزن خشک ریشه چه معنی دار بود. با کاهش پتانسیل آب کلیه مؤلفههای جوانه زنی برای هر دو تیمار پرایم شده و بدون پرایم سیر نزولی داشته که البته بذور پرایم شده در سطوح بالای تنش خشکی مقاومت بهتری نسبت به بذور پرایم نشده داشتند. بیوپرایم های بیوسولفور برتری نسبی خود را در بین بذور پرایم شده نشان داد به طوری که برای اغلب صفات بیشترین میانگین را به خود اختصاص داد.

بیوپرایمینگ، سوپرنیتروپلاس، بیوسولفور، شاخص ویگور