تأثیر کیفیت آب آبیاری ( شور - سدیمی ) بر خواص فیزیکی خاک در آبیاری جویچه ای

یکی از ویژگیهای نواحی خشک و نیمه خشک که اکثر نقاط ایران را شامل می شود، شوری و سدیمی بودن اراضی و منابع آبی است که برای آبیاری مصرف می شود . به عبارت دیگر شرایط آب و هوایی در این مناطق باعث شده که دو عامل مهم زراعت یعنی آب و خاک از کیفیت خوبی برخوردار نباشند . خواص شیمیایی ( کاتیون و آنیونها ) به همراه خواص فیزیکی خاک ( پایداری خاکدانه ها، جرم مخصوص ظاهری و نفوذپذیری ) از جمله مواردی می باشند که تحت تأثیر کیفیت آب قرار می گیرند . Kemper و (1982) Ruffing گزارش کردند که پایداری خاکدانه ها از عوامل مهم تأثیرگذار بر نفوذپذیری می باشد . سدیم تبادلی خاک سبب کاهش پایداری خاکدانه ها و موجب پراکندگی ذرات و کاهش نفوذ می گردد . Levy و (2003) Mamedov اظهار داشتند که پایداری خاکدانه ها بصورت خطی با افزایش غلظت سدیم خاک کاهش می یابد . Tedeschi و (2002) Menenti ، تأثیر چند تیمار مختلف کیفیت آب را از نظر شوری و سدیم بررسی کرده و اظهار داشتند که سرعت نفوذ در تیمار شاهد ( غیرشور ) 10 میلیمتر در ساعت بود در حالیکه مقدار نفوذ در تیمار شوری زیاد 10) گرم در لیتر ) به یک میلیمتر در ساعت کاهش یافت . جرم مخصوص ظاهری خاک در تیمار شوری زیاد به اندازه 12 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش داشت . تاثیر استفاده از کاربرد آبهایی با غلظت سدیم بالا، موجبات افزایش جرم مخصوص ظاهری، کاهش پایداری خاکدانه ها و کاهش نفوذ را به] Levy و Torrento ، 1995 ؛ Cook و Muller ، . [ 1997 همراه دارد