تحلیل اثر تغییر اقلیم بر روند بارش و دما با استفاده از گزارش ششم-مطالعه موردی حوضه آبریز تجن

پدیده تغییر اقلیم یکی از جدی ترین تهدیدهای قرن حاضر برای سامانه های هیدرولوژیکی به شمار میرود. تغییر در بارش و دما به طور مستقیم بر رواناب و منابع آب تاثیر گذار است. در این پژوهش به منظور ارزیابی اثرات تغییر اقلیم دادههای مدلهای گردش عمومی جو (GCMs) تحت سناریوهای جدید SSP مورد استفاده قرار گرفت و با بهره گیری از مدل ریز مقیاس سازی آماری SDSM دادههای آینده برای بارش، دمای بیشینه و کمینه تولید گردید. سپس با استفاده از مدل HEC-HMS رواناب سطحی شبیه سازی شد. برای اعتبارسنجی مدل شاخصهای آماری شامل ضریب همبستگی (R)، ضریب تعیین (R۲) ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) و ضریب نش-ساتکلیف (NSE) محاسبه شد. نتایج نشان داد که مدل در شبیه سازی دما عملکرد مطلوبی دارد برای دمای حداقل ۰.۸۸=R۲=۰.۷۷ R و ۰.۷۶=NSE و برای دمای حداکثر ۰.۷۹=R۲=۰.۶۳،R و ۰.۵۵=NSE)؛ اما شبیه سازی بارش با دقت پایین تری همراه بود (۰.۱۴=R۲=۰.۰۲،R و ۰.۴۴=NSE) همچنین نتایج سناریوها نشان دادند که دماهای بیشینه و کمینه روند افزایشی خواهند داشت در حالی که بارش تغییرات نامنظمی داشته و احتمال کاهش آن در برخی سالها وجود دارد. این یافته ها همسو با گزارش ششم IPCC و مطالعات مشابه است و نشان میدهد که مدیریت منابع آب در آینده با چالشهای جدی روبه رو خواهد شد.

Keywords:

آزمون من-کندال , بارشهای حدی , تغییر اقلیم , CMIP۶ , دوره بازگشت , EasyFit