مسئولیت مدنی سرپرست در قبال بزهکاری اطفال

مسئولیت مدنی و جبران خسارت از اصول و پارادایم‌های دائمی در جوامع بشری به شمار می‌آیند.جبران خسارت ناشی از فعل دیگری امری خلاف اصل است که می‌باید در قوانین و مقررات بصورت صریح بهآن حکم شده باشد. تکلیف سرپرست بر مواظبت و نگهداری از کودک و تسلط و احاطه وی بر طفل از جنبه‌های مختلف باعث شده است تا قانونگذار وفق قانون مسئولیت مدنی، مسئولیت جبران خسارت وارده از سویکودک یا مجنون را در صورت تقصیر سرپرست، بر عهده وی قرار دهد. در بزهکاری اطفال، وقوع بزه خودنشان دهنده تعدی یا تفریط سرپرست در نگهداری و مواظبت از کودک می‌باشد، بنابراین، اصل بر تقصیرسرپرست و لزوم جبران خسارت از مال وی است مگر آنکه خلاف این امر ثابت شود. در ماده پنجاه قانونمجازات اسلامی سال 1370 بدون در نظر گرفتن این اصل، حکم به جبران خسارت از اموال طفل بزهکار دادهشده بود اما با تصویب قانون مجازات جدید در سال 1392 و متعاقب آن نسخ صریح قانون قبلی، در قالب ماده92 قانون جدید، مسئول جبران خسارت بطور صریح مشخص نشده است و بنابر اصل می باید سرپرست ازاموال خود خسارت ناشی از بزه طفل را جبران نماید مگر آنکه با ادله و امارات روشن، عدم تقصیر خود را بردادگاه اثبات نماید

Keywords:

بزهکاری اطفال , جبران خسارت , سرپرست , مسئولیت مدنی