بررسی اثر شوری های مختلف آب آبیاری روی درصد سبزماندن و عملکرد رویشی تر ارقام مختلف انار در استان یزد

انار ) ) Punica granatum یکی از گیاهان بومی ایران است و ایران به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان این محصول بر طبق آمار دارای سطح زیر کشتی حدود 50000 هکتار درخت بارده و متوسط عملکرد آبی آن 11356 کیلوگرم در هکتار و عملکرد دیم آن 11808 کیلوگرم در هکتار و در مجموع، تولید انار حدود 570 هزار تن در سال pH =8/4 و شوری حدود 6 دسی زیمنس بر متر به خوبی رشد می کند و نسبت به کمی رطوبت بسیار مقاوم است اما برای تولید محصول مرغوب و فراوان در مناطق خشک به آبیاری منظم نیاز دارد [.2] که این امر میتواند به شورشدن بیشتر خاک در چنین مناطقی منجر شود بویژه آنکه عموماً از منابع آبی نامناسب نیز برای آبیاری استفاده میگردد که مشکلاتی را برای رشد گیاه و تولید محصول ایجاد می نماید . پاتیل و واقمار (1982) در مطالعهای تحمل قلمههای انار را در شوریهای مختلف آب آبیاری مورد مطالعه قرار دادند که مشخص گردید با افزایش شوری آب آبیاری ، ارتفاع گیاه ، تعداد برگها و قطر ساقهها کاهش یافت و قلمهها در شوری 12 دسی زیمنس بر متر، پس از 300 روز خشک شدند [.4] نائینی (1375) اثر تیمارهای مختلف کلرورسدیم را روی قلمههای سه رقم تجارتی انار ( الک ترش ، ملس ترش و ملس شیرین ) و تأثیر آن روی شاخصهای رشد مانند طول ساقه ، سطح برگ و نیز مقدار قندهای محلول و جذب شده و نیز انتقال برخی عناصر معدنی بررسی و مشاهده کرد اختلاف معنیداری بین میزان کاهش رشد این سه رقم با افزایش غلظت کلرورسدیم وجود ندارد و میزان قندهای محلول در برگهای هر سه رقم با افزایش غلظت کلرورسدیم آب آبیاری کاهش یافت [.3] استان یزد با سطح زیرکشت 8000 هکتار [1] یکی از مراکز عمده تولید انار کشور است و با توجه به عوامل نامساعد جوی و اقلیم گرم وخشک و شوری منابع آب و خاک استان، این تحقیق با هدف مقایسه ارقام مختلف انار نسبت به شوری و معرفی مقاومترین ارقام صورت گرفت .