بررسی سمیت یون های ایندیوم در خون و بافت های بدن موش های آزمایشگاهی

به منظور بررسی توانایی انتقال یون های ایندیوم (III) در خون و بافت ها، مطالعه ای بر روی موش های آزمایشگاهی به عنوان مدل بیولوژیک صورت گرفت. یون های ایندیوم (III) در فرم ایندیوم (III) کلرید، تحت دوز mg/kg 2 وزن بدن حیوان، روزانه به صورت داخل صفاقی به موشها تزریق شد. بعد از گذشت 11 روز از ورود ایندیوم به بدن، علائم مسمومیت مانند خستگی و ضعف شدید، کاهش وزن، اختلالات گوارشی واسهال مشاهده شد. سپس موش ها کشته شده و بعد از نمونه گیری، غلظت ایندیوم در خون و بافت های طحال، قلب، کلیه، کبد و روده به روش طیف سنجی نشر نوری پلاسمای جفت شده القایی تعیین شد. نتایج نشان داد که ایندیوم در تمامی بافت های مورد نظر تجمع پیدا کرده به - طوریکه عمده تجمع آن در طحال و کمترین تجمع را در بافت قلب خواهد داشت

Keywords:

ایندیوم , مسمومیت , موش آزمایشگاهی و اندازه گیری ایندیوم