مروری بر مطالعه نگرش، اضطراب و خودکارآمدی ریاضی در دانش آموزان طلاق و غیرطلاق

این مقاله مروری با هدف بررسی جامع پژوهش های انجام شده در زمینه پیامدهای طلاق بر سازه های روان شناختی مرتبط با یادگیری ریاضی، شامل نگرش نسبت به ریاضیات، اضطراب ریاضی و خودکارآمدی ریاضی، تدوین شده است. با توجه به رشد قابل توجه آمار طلاق و گسترش آثار عاطفی، اجتماعی و تحصیلی آن بر کودکان، تحلیل یافته های نظری و تجربی موجود اهمیت ویژه ای دارد. در این مقاله، ابتدا مفاهیم بنیادی طلاق و پیامدهای آن بر عملکرد شناختی و هیجانی دانش آموزان بررسی شده و سپس نقش هر یک از سه متغیر یادشده در یادگیری ریاضی تبیین گردیده است. مرور منابع نشان می دهد که طلاق اغلب با کاهش حمایت عاطفی والدین، افزایش استرس، افت تمرکز و کاهش اعتمادبه نفس تحصیلی همراه است؛ عواملی که می توانند نگرش دانش آموزان نسبت به ریاضی را منفی تر کنند. همچنین مطالعات متعدد تاکید کرده اند که اضطراب ریاضی در دانش آموزان طلاق بیشتر است و این اضطراب اثر مستقیم بر عملکرد تحصیلی دارد. از سوی دیگر، یافته ها بیانگر آن است که خودکارآمدی ریاضی این دانش آموزان کاهش محسوسی دارد و این موضوع بر انگیزش، پایداری در حل مسئله و موفقیت تحصیلی تاثیر منفی می گذارد. به طور کلی، مرور پژوهش ها نشان می دهد که طلاق به شکل غیرمستقیم اما عمیق بر فرآیند یادگیری ریاضی تاثیر می گذارد و این اثرات بیشتر از مسیر متغیرهای هیجانی و انگیزشی بروز می کنند. نتیجه این مرور آن است که طراحی مداخلات مدرسه محور، حمایت های روان شناختی و بهبود محیط یادگیری می تواند نقش مهمی در کاهش اثرات منفی طلاق بر یادگیری ریاضی دانش آموزان داشته باشد.

Keywords:

طلاق , نگرش ریاضی , اضطراب ریاضی , خودکارآمدی ریاضی