حمید میراحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده معدن و متالورژی دانشگاه یزد
مهدی کلانتر - عضو هیئت علمی گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده معدن و متالورژی دانشگاه یزد
مسعود مصلایی پور - عضو هیئت علمی گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده معدن و متالورژی دانشگاه یزد
احمد کیوانی - عضو هیئت علمی گروه مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه شهرکرد

پوشش های آلومینایی روی فلزات و آلیاژها و بخصوص بر روی فولادها می تواند نقش مقاومت به خوردگی و مقاومت به اکسیداسیون را داشته باشد. اما ضریب انبسط حرارتی آلومینا و فولاد کربنی تطابق کمی دارد و ترشوندگی سطح فولاد کربنی توسطسل آلومینا به خوبی انجام نمی شود. به همین دلیل پوشش آلومینا روی سطح فولاد کربنی، استحکام چسبندگی کمی دارد. در همین راستا در این تحقیق یک لایه میانیNi-P به روش آبکاری الکترولس قبل از اعمال پوشش آلومینا به منظور بهبود چسبندگی برروی زیرلایه اعمال گردید. ارزیابی ریزساختاری از سطح مقطع و سطح نمونهها توسط میکروسکوپSEMصورت گرفت. مقاومت به خوردگی پوشش با انجام تست های الکتروشیمیایی در محلول3/5درصد وزنی کلرید سدیم در دمای اتاق و سختی پوشش بوسیله دستگاه میکروسختی و با فرورونده ی ویکرز و استحکام چسبندگی پوشش با استفاده از دستگاهpull offاندازه گیری شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در حضور لایه میانی، استحکام چسبندگی پوشش ازMPa1/7 به3MPaافزایش یافته و مقاومت به خوردگی و اکسیداسیون نیز بهتر می شود.

پوشش آلومینا، سل ژل، آبکاری الکترولس نیکل-فسفر، فولاد کربنی، استحکام چسبندگی، خوردگی