سیدشهاب حسنی نسب - مسئول مکاتبات، دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمود صفارزاده - استاد، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
امیررضا ممدوحی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

از جمله روشهای بهبود اتوبوسرانی ایجاد سامانه اتوبوس تندرو است. تقاضای حمل و نقل همگانی، شبکه خیابانی، و تعداد ناوگان اتوبوس و اتوبوس تندرو ورودیهای مسأله هستند. هدف این مقاله توسعه روشی درتع یین مسیر بهینه برای یک شبکه اتوبوسرانی یکپارچه با یک خط اتوبوس تندرو است. برای افزودن یک خط اتوبوس تندرو به شبکه حمل و نقل همگانی، یک مسأله بهینه سازی مسیر در شبکه حل می شود که با استفادهاز الگوریتم سرد و گرم کردن مجازی و سریع ترین فرود بهترین مسیر و سرفاصله زمانی را برای سیستم اتوبوسرانی جستجو می کند. کل زمان سفر استفاده کنندگان شبکه اتوبوس تابع هدف در نظر گرفت ه می شود.بر اساس نتایج برای 20 درصد کاهش زمان سفر اتوبوس تندرو نسبت به اتوبوس در سه سناریو با مسیر و تعداد ناوگان اولیه متفاوت، کل زمان سفر استفاد هکنندگان 1/ 27 ، 1/ 54 ، و 1/ 43 درصد نسبت به حالت بدون وجود اتوبوس تندرو، در شرایط ناوگان مشترک برای کل سیستم اتوبوسرانی کاهش مییابد. این تغییرات در شرایط ناوگان مستقل برای سامانه اتوبوس تندرو برای سه سناریو به ترتیب 1/ 87 ، 1/ 80 ، و 1/ 81 درصد است. آهنگ این تغ ییرات برای 30 و 40 درصد کاهش زمان سفر نسبت به 20 درصد، به ترتیب، برابر 3 و 1 درصد است.

حمل و نقل همگانی، بهین هسازی مسیر، سامانه اتوبوس تندرو، هزینه سفر استفادهک‏ننده