تحلیل بازآفرینی با رویکرد تجدید حیات فضاهای همگانی در مناطق شهری کلانشهر تهران مطالعه موردی میدان امام حسین (ع)

امروزه بازآفرینی فضاهای همگانی شهری به عنوان بخشی از هویت مشترک شکل یافته اجتماعی کلانشهرها و مردمان آن به یکی از مهمترین دغدغه های سیاستگذاران شهری و منطقه ای در مقیاس کلان و محلی تبدیل شده است. از این رو ضروری است تا در قالب چشم اندازهای راهبردی و آینده پژوهانه ضمن تحلیل ابعاد مختلف بازآفرینی شهری و جایگاه آن در تجدید حیات فضاهای همگانی شهری به شناسایی پیشرانها و عوامل مختلف اثرگذار بر این موضوع پرداخت. بر این اساس هدف پژوهش حاضر تحلیل بازآفرینی با رویکرد تجدید حیات فضاهای همگانی در مناطق شهری کلانشهر تهران با تاکید بر میدان امام حسین (ع) به عنوان نمونه مورد مطالعه در این تحقیق می باشد. روش تحقیق بکار گرفته شده توصیفی-تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، پیمایش های میدانی و تحلیل های مدلی در قالب الگوی معادلات ساختاری (SEM) و نرم افزار AMOS بوده است. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که میان مولفه های مرتبط با بعد کالبدی، زیبایی با بار عاملی ۰.۹۸۳، در میان مولفه های مرتبط با بعد اقتصادی، عدالت (با بار عاملی ۰.۹۶۴)، در میان مولفه های بعد اجتماعی-فرهنگی، معنا و هویت با بار عاملی ۱.۰۰، در نهایت از میان مولفه های بعد زیست محیطی، معنا و پاکیزگی با بار عاملی ۰.۶۷۱ بیشترین تاثیر را بر بازآفرینی فضای همگانی دارند. با حذف مولفه ی آسایش، سایر مقادیر آماره های مستخرج از مدل، حاکی از انطباق خوب و مناسب مدل است و مولفه های انتخاب شده برای سنجش بازآفرینی فضای همگانی میدان امام حسین (ع) تهران از اعتبار لازم برخوردار بوده و به خوبی می توانند سازه تحقیق را مورد سنجش قرار دهند.

Keywords:

فضاهای همگانی , بازآفرینی شهری , میدان امام حسین (ع) , معادلات ساختاری