بررسی تغییرات پارامترهای هواشناسی و هیدرولوژیکی در ایستگاه پخش سیلاب تسوج

برنامهریزی و مدیریت به عنوان دو موضوع مهم در مناطق پخش سیلاب شناخته می شوند. بر اساس سرمایه گذاری های انجامشده جهت بهرهمند شدن از پخش سیلاب ضروریست جنبههای نگهداری اقتصادی، اجتماعی و فنی مناطق پخش سیلاب ارزیابیگردد. هدف اصلی این تحقیق مطالعه روند تغییرات و روابط بین پارامترهای هواشناسی و هیدرومتری در عرصه پخش سیلاب ایستگاهتسوج میباشد.برای انجام این تحقیق دادههای هواشناسی جمع آوری شد. همچنین حجم آب قابل استحصال از طریق قرائت تراز آب در کانالهای ذخیره عرصه پخش سیلاب اندازه گیری گردید. داده های جمع آوری شده جهت پردازش های بعدی در محیط SPSS سازماندهی شدند. ضریب همبستگی پیرسون جهت شناسایی روابط بین پارامترها، SPI، میانگین متحرک و منحنی آمبروترمیک جهت تعیین سالها و ماههای خشک و تر مورد استفاده گردید. بر اساس نتایج حاصل ، سالهای 1379 لغایت 1391 بر اساس متد SPI به عنوان سالهای خشک و نزدیک نرمال شناخته شدند. روش میانگین متحرک همان نتایج روش SPI از نظر وقوع دوره های خشکالی و ترسالی را نشان داد. بر اساس منحنی آمبروترمیک ماههای اردیبهشت و مهر به عنوان شروع و پایان دوره ماههای خشک سال شناخته شدند. ماههای اسفند تا اردیبهشت نشان دادند که توانایی ماگزیمم بارش و آب قابل استحصال سیلاب را دارند. بر اساس دیاگرام ویلکوکس کیفیت آب از نقطه نظر آبیاری در کلاسهای خوب تا متوسط تعیین گردید. همچنین مشاهده شد که بار رسوب یک عامل تحدید کننده در موفقیت پروژه بوده و نیاز به توجه بیشتری دارد. بر اساس نتایج حاصله از این تحقیق می توان گفت پروژه هایپخش سیلاب بعد از احداث بایستی بطور مداوم پشتیبانی مستمر شده و مدیریت جامع عامل مهمی در نگهداری و موفقیت پروژه هایپخش سیلاب دارد.

Keywords:

کنترل سیلاب , تسوج , هواشناسی , آمبروترمیک , میانگین متحرک , شاخص SPI