گیاهان دارویی در مسیر کاهش مصرف آب

افت شدید سطوح آب زیرزمینی بدلیل افزایش برداشت آب (افزایش اراضی کشاورزی و استفاده از کشت های پی در پی و کشت محصولات بانیاز آبی بالا) و تغییرات اقلیمی ازدلایل اصلی لزوم تغییر روند منظر سازی در ایران میباشد. با توجه به شهرنشینی و ساخت سازهای بیرویه در شهرها، احداث فضاهای سبز در شهرسازی نوین حائز اهمیت بسیار میباشد. برای رسیدن به استانداردهای بین المللی فضایسبز سرانه (براساس مطالعات و بررسیهای وزارت مسکن و شهرسازی ، سرانه متعارف و قابل قبول فضاهای سبز شهری در شهرهایایران بین 7 تا 12 مترمربع برای هر نفر است در مقایسه با شاخص تعیین شده از سوی محیط زیست سازمان ملل متحد 20 تا 25مترمربع برای هر نفر)، به فضای سبزی با چند برابر سطح موجود نیازمندیم. استان کرمان نیز با توجه به شرایط آب و هوایی و موقعیت اقلیمی از این حیث مستثنی نیست. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اصلاح خاک برای کشت گیاهان دارویی تا عمق 70 سانتیمتری هر گونه احتمال آسیب به گیاهان را رفع خواهد نمود. با توجه به مشکل کم آبی و کیفیت آب با برنامه ریزی بلند مدت میتوان از نسبت های مختلف آب شور و شیرین برای آبیاری استفاده نمود و بتدریج با سازگاری گیاهان درصدها را تغییر داد و از درصد آب با شوری بالاتر بهره جست(باید متذکر شد که این کار نیازمند مطالعه و زمان برای بررسی سازگاری گیاهان می باشد). تنوع گیاهان بکار گرفته شده در فضای سبز چشم اندازهای متنوع و بدیعی را پدید می آورد که علاوه بر اهداف پیش بینی شده در طرح، نیاز روحی انسان را تامین می کند که می تواند در طرح های آتی فضای سبز شهری استان بکار رود. برای خلق فضای سبز شهری میتوان به طبیعت نزدیک شد و در این نزدیکی ناخوانده ها را آموخت و بکار بست.

Keywords:

اصلاح خاک , سازگاری , فضای سبز