اصلاح برای کارآیی استفاده از کود ازته در سیستم زراعت آبی گندمهای بهاره

مصرف کود ازته در کشورهای در حال توسعه جهت تامین غذای جمعت در حال رشد رو به رشد می باشد. تصور براین است که در سال 2020 جمعیت جهان به بیش از 8 میلیون نفر برسد که بیش از 90 درصد این افزایش در کشورهای در حال توسعه متمرکز خواهد بود. این نواحی دارای پتانسیل بالا برای تولید گندم و متعاقب آن دارای سطوح بالای استفاده از نهاده کود ارته در مقایسه با دیگر نواحی گندم خیز دنیای توسعه یافته است. این نواحی 42 درصد گندم را در کشورهای در حال توسعه تولید می کنند. احتمالاً در آینده به جهت تامین تقاضای روز افزون بیشتر بش به غذا این نیاز بیشتر نیز بشود. لاکن در این سیستم، به کارایی استفاده از کود ازته توجه کمتری شده و با تشدید این روند احتمالاً منجر به کاهش بیشتر این کارائی شده و سبب هدر رفت بیشتر نیتروژن در این سیستم گردد (Byerlee and Siddiq,, 1994). این نیتروژن علاوه بر بالا بردن هزینه کشاورزان باعث تغییر در الگوها در اکوسیستم شده و تهدید جدی برای محیط زیست گردد (Matson et al, 1997). با اینحال فقدان نیتروژن ازگسترده ترین مشکلات تغذیه ای در تولید گندم آبی در این سیستم است. بالا بردن کارآیی مصرف و کارآیی جذب نیتروژن هر دو در این سیستم قابل دسترس اند. کارآیی نیتروژن به دو بخش کارآیی جذب و کارآیی مصرف تقسیم می شود. کارایی جذب که نسبت نیتروژن بکار برده شده به نیتروژن کل گیاه است بعنوان توانایی گیاه به استخراج نیتروژن از خاک بوده و کارایی مصرف، نسبت نیتروژن کل گیاه به عملکرد دانه بوده و آن ظرفیت گیاه را در تبدیل نیتروژن جذب شده به عملکرد دانه تعریف می شود. یکی از شرایط اصلاح گندم، برای کارایی مصرف نیتروژن وجودتنوع ژنتیکی در آن مواد است. در پاکستان میزان کاهش استفاده از کود ازته 30 درصد تخمین زده شد. در حالیکه با آموزش مناسب کشاورزان و مدیریت مشابه در Yaqui vally مکزیک کاهش میزان کود به کمتر از 50 درصد تخمین زده شد.