بررسی فصلی قارچهای آلوده کننده شاه میگوی دراز آب شیرین (Astacus leptodactylus) دریاچه مخزنی ارس در شرایط کم آبی

Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 820

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCCCIAE02_207

تاریخ نمایه سازی: 22 اردیبهشت 1393

Abstract:

بررسی های انجام شده از اندامهای پاهای شنا و حرکتی ، کوتیکول بخش شکمی و تخم در نمونه های آزمایش شده حاکی از وجود 5 گونه قارچ از شاخه آسکومایکوتا بادرصدآلودگی : پنی سیلیوم اکسپانزوم با 38/5%، آسپرژیلوس فلاووس با 22/8%، آلترناریا با 7/2% و فوزاریوم با 3/6% واز شاخه اوومایکوتا جنس ساپرولگنیابا 18% هستند.بیشترین آلودگی با 28/5 درصد مربوط به پنی سیلیوم اکسپانزوم وکمترین آن با 3/6 درصد مربوط به فوزاریوم می باشد. بدین ترتیب غالبیت قارچها با نمایندگانی از آسکومایکوتا می باشد که بطور کلی قارچ های مواد غذایی بوده و به هر دو طریق جنسی (تولید آسکوسپورهای هاپلوئید) و یا غیرجنسی (کونیدیوسپورها یا کونیدیوم) تولید مثل می کنند . اکثر گونه های شاخه آسکومایکوتا در نقاط مرطوب زیست کرده و در شرایط خشکی قادر به زندگی طولانی نیستند . پنی سیلیوم اکسپانزوم عاملی گندیدگی سیب ، آسپرژیلوس فلاوس با تولید سمآفلاتوکسین مسبب بیماری در اغلب جانوران می باشد و فوزاریوم که قارچ معمول خاک است مسبب شیوع فوزاریوزیس در ماهی و سایرآبزیان و همچنین بیماری لکه قهوه ای در شاه میگو ی دراز آب شیرین بعنوان گونه حساس به این عامل قارچی است. اما مهمترین قارچ از لحاظ بهداشتی ،قارچ ساپرولگنیا می باشد که در طی بررسی حاضر بطور عمده در زمستان و تا حدی در پائیز از نمونه های آزمایش شده جدا شد.درصد آلودگی در سه ارگان شاه میگو به ترتیب : تخم 83/4%، کوتیکول بخش شکمی 2/4% و در پاهای شناگری نیز 2/4% در زمستان بوده است . از آنجائیکه این قارچ بر روی بافتهای ضایعه دیده استقرار یافته و در شرایطی که میزبان توان دفاعی اش کاهش پیدا کند توسعه پیداکرده ومخاطراتی برای میزبان خودایجاد می کند.نکته مهم حضور قارچ در تخم های شاه میگو است که حاکی از وجود تخمهای مرده است که می باید در تحقیقات بعدی مد نظر قرار گیرد زیرا ممکن است این آلودگی بروی تجدید ذخایر شاه میگو در دریاچه مخزنی ارس مؤثر باشد وتولید و صید از این موجود رادرتنها منبع آبی بهره برداری اقتصادی درکشور تحت تاثیر حضوروشیوع خود قرار دهد .همان طور که ذکر شد سایر قارچهای یافت شده جزء قارچهاییمحسوب می شوند که حضور آنها در آب معمول است اما حضور آنها در اندامهای شاه میگو می باید مورد توجه لازم قرار گیرد. حضوراین قارچها حاکی از وجود مواد آلی و تروفی زیاد آب دریاچه سد ارس می باشد که می باید بطور جدی مد نظر مسئولان محیط زیست و سایر ارگانهای ذیربط قرار گیرد.

Keywords:

شاه میگوی دراز آب شیرین , قارچ , دریاچه مخزنی ارس , فصل , کم آبی

Authors

علی نکوئی فرد

موسسه تحقیقات شیلات ایران ، مرکز تحقیقات آرتمیای کشور، ارومیه - ایران

داریوش آزادی خواه

گروه بیماریهای آبزیان ،دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه، ارومیه – ایران

کاظم عبدی

دفتر مبارزه با بیماریهای آبزیان ،سازمان دامپزشکی کشور، تهران – ایران

مسعود صیدگر

موسسه تحقیقات شیلات ایران ، مرکز تحقیقات آرتمیای کشور، ارومیه - ایران