لطیف اسمعیلی - مرکز تحقیقات آرتمیای کشور
امیر شعاع حسنی - سازمان شیلات ایران
نعمت پیکران مانا - موسسه تحقیقات بین المللی ماهیان خاویاری
فریدون محبی - مرکز تحقیقات آرتمیای کشور

دریاچه ارومیه از سال 1380 بدلیل کاهش حجم آب و افزایش شوری در وضعیت بحرانی زیستی بسر می برد . دریاچه دارای هرم اکولوژیکی نسبتاً ساده ای است که آن را اکوسیستم حساسی ساخته است. شوری آب دریاچه چندین سال است که بیش از 300ppt یعنی در حد اشباع می باشد.. دریاچه جزو دریاچه های شور کلراته بوده و گفته شده است که دریاچه های غنی از کلریدها برای رشد و توسعه آرتمیا بسیار مناسب هستند. فیتوپلانکتون های این دریاچه در سال 1373 دوازده جنس ، در سال 1375 شش جنس و در سال 1385 نیز 14 جنس تعیین شده است که همواره جنس دونالیلا غالب بوده است. از جانوران آبزی، تنها یک گونه شورپسند با نام علمی آرتمیا ارومیانا در آن زیست می کند و مصرف کنندگان کنار آبزی نیز شامل پرندگان مهاجر و ساکن بوده و از آرتمیای دریاچه ارومیه نیزتغذیه می کنند. خشکسالی دریاچه در دهه اخیرموجب کاهش شدید مقدار سیست آرتمیای تولیدی شده و موجود زنده شناگر آن نیز نادر شده است. با این حال برای بقا و حضور آرتمیا در دریاچه مشکل بیولوژیکی جدی از نظر انقراض و یا در خطر انقراض گونه آرتمیا اورمیانا ایجاد نکرده است اما برای جبران این وضعیت و کاهش اثرات سوء آن باید چاره جویی نمود.

دریاچه ارومیه، اکوسیستم، خشکسالی، آرتمیا