معصومه رحیمی دهچراغی - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس
رضا عرفانزاده - استادیار گروه مرتعداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس
حامد جنیدی جعفری - استادیار گروه مرتعداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه کردستان
بهنام بهرامی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتعداری دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تربیت مدرس

افزایش گازهای گلخانه ای نظیر دی اکسید کربن و تغییر اقلیم یکی از مهم ترین چالش ها در توسعه پایدار محسوب می شود. اگرچهاکوسیستمهای مرتعی پتانسیل بالائی در جذب ترسیب کربن دارند، اما این توانائی ممکن است با تبدیل به کاربری های دیگر در جهتمثبت یا منفی تغییر کند. این مطالعه به منظور بررسی اثر تغییر کاربری اراضی از مرتع به دیمزار بر ترسیب کربن خاک در بخشی اززیر حوضه آبریز روانسر و حوضه آبخیز لیله جوانرود واقع در استان کرمانشاه انجام گرفت. دو کاربری منطقه شامل مرتع و دیمزاری که قبلا مرتع بوده است به عنوان تیمارهای مورد مطالعه انتخاب شدند. نمونه برداری خاک از عمق 15-0 سانتی متری انجام شده و به آزمایشگاه انتقال داده شد. کربن آلی کل خاک با روش والکی و بلک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد میزان ترسیب کربن خاک در نخودزار نسبت به مرتع همجوارش 57 درصد کمتر بوده است. در حالیکه مقدار ترسیب کربن خاک در کاربری گندمزار اختلاف معنی داری با مرتع نداشت. نتایج کلی این بررسی نشان داد که نوع دیم تاثیر متفاوتی بر ترسیب کربن خواهد داشت.

حوزه آبخیز لیله جوانرود، زیرحوزه آبریز روانسر، دیمزار، مرتع