روح الله جعفری پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، گروه زراعت، قائمشهر، ایران
حمیدرضا مبصر - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، گروه زراعت، قائمشهر، ایران
سبحان الله قنبری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، گروه زراعت، قائمشهر، ایران
سلمان دستان - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه زراعت، تهران، ایران

این آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های تصادفی با چهار تکرار در مزرعه پژوهشی واقع در شهرستان نکا در سال 1390 اجرا شد. دو رقم کم محصول سنگ طارم و طارم هاشمی به عنوان عامل اصلی و سیستم های کاشت رایج منطقه (سنتی)، بهبود یافته و سیستم نوین کاشت یا SRI (تلفیقی از سیستم بهبود یافته و اکولوژیک) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد بیشترین تعداد کل پنجه، پنجه بارور، خوشه در متر مربع، تعداد کل خوشه چه و درصد خوشه جه پر برای رقم سنگ طارم و حداکثر تعداد خوشه چه پوک برای رقم طارم هاشمی تولید شد. کمترین عملکرد دانه معادل 3180 کیلوگرم تحت سیستم سنتی تولید گردید که دلیل عمده آن کاهش تعداد خوشه چه و درصد خوشه چه پر و همچنین افزایش تعداد خوشه چه پوک در این سیستم بود. حداکثر تعداد خوشه چه، عملکرد دانه و شاخص برداشت برای سیستم SRI مشاهده شد. همچنین بیشترین تعداد کل پنجه و تعداد پنجه بارور برای دو سیستم SRI و سنتی حاصل شد و درصد خوشه چه پر تحت دو سیستم بهبود یافته SRI حداکثر بود. بنابراین سیستم کاشت SRI به علت افزایش عملکرد دانه و شاخص برداشت و افزایش نسبی اجزای عملکرد به عنوان سیستم مناسب بود.

؛SRI، اجزای عملکرد، برنج، شاخص برداشت، عملکرد دانه