تحلیلی بر کاربرد شاخص های غیرپارامتریک در اندازه گیری تنوع زیستی (مناسب برای جنگلها و محیط زیست ایران)

تنوع زیستی کل تنوع و گوناگونی حیات روی زمین است که شامل تمام ژن ها، گونه ها، بوم سازگان و فرایندهای بوم شناختی موجود می باشد. تنوع زیستی به مطالعه گوناگونی، ساختار جمعیتی و الگوهای فراوانی و پراکنش گیاهان که مفهوم آن با آمیختگی و ترکیب گونه ها قرین است پرداخته و بعنوان شاخصی برای م قایسه وضعیت اکولوژیک اکوسیستم های جنگلی به کار گرفته می شود. هدف از آن رسیدن به کمیتی واحد برای سهولت مقایسه و ارزیابی جوامع و بوم سازگان است. هدف از این مقاله تحلیل شاخص های غیرپارامتریک تنوع زیستی و ارائه ایده آل ترین آنها برای اندازه گیری تنوع زیستی در جنگل ها و محیط زیست ایران می باشد. با مطالعات و محاسبات ا نجام شده پیشنهاد می شود برای اندازه گیی غنا در جنگلها و محیط زیست ایران شاخص های species Margalef ، number و Menhinick، برای اندازه گیری یکنواختی شاخص های Simposon E, Camargo, Smith and Wilson و Modified Nee و برای ارزیابی ناهمگنی شاخص های Shannon and wiener, Simpson و Berger-parker مناسب هستند.

Keywords:

تنوع زیستی , شاخص های غیرپارامتریک , غناف یکنواختی , ناهمگنی