کاربرد نشانگرهای مولکولی در تعیین تنوع ژنوتیپ های گردو

منابع ژنتیکی گیاهی یکی از ارزشمندترین سرمایه های بشر می باشند. حفاظت و حمایت از این منابع امری ضروری است. گردوی ایرانی یکی از مهمترین گونه های درختان میوه از لحاظ اقتصادی در سرتاسر جهان می باشد. به منظور افزایش کیفیت و بهبود آن انجام کارهای اصلاحی مخصوصاً در ایران ضروری به نظر می رسد. بهبود هر محصول وابسته به وجود تنوع ژنتیکی در درون جمعیت ها است. روش های سنتی برای مشخص کردن تنوع ژنتیکی در درختان میوه چندساله بر اساس مطالعات م ورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بوده است که هم زمان بر هستند و هم تحت تأثیر محیط قرار می گیرند. نشانگرهای مولکولی مبتنی بر DNA امکان مقایسه مستقیم مواد را بدون تأثیر محیط فراهم می کند. چندین تکنیک مولکولی مختلف برای تعیین تنوع ژنتیکی و رابطه بین کولتیوارها و ژنوتیپ های مختلف گردو مورد استفاده قرار گرفته است که شامل چندشکلی طولی قطعات محدود (DNA, (RFLP ی چندشکل تکثیر شده تصادفی (RAPD)، چندشکلی طولی قطعات تکثیر شده (AFLP)، نشانگرهای میکروساتیلیت (SSR) و نشانگرهای (ISSR) است.

Keywords:

گردو , نشانگرهای مولکولی , تنوع ژنتیکی