بررسی تأثیر محرک های رشد برروی عملکرد دانه و بیولوژیک و برخی صفات رویشی

به منظور بررسی اثر تیمارهای محلول پاشی بر روی عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و برخی صفات رویشی گیاه گلرنگ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات استان آذربایجان غربی انجام شد. فاکتور اول (A) شامل 6 سطوح محلول پاشی با محرک های رشد و فاکتور دوم (B) شامل دو سطح زمان محلول پاشی بود. طبق تجزیه تحلیل داده ها صفات عملکرد دانه، ارتفاع شاخصه اصلی و تعداد شاخه های فرعی ثانویه از لحاظ تیمارهای محلول پاشی در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی داری بودند و صفت عملکرد بیولوژیک هم از لحاظ تیمارهای محلول پاشی و زمان محلول پاشی در سطح احتمال یک درصد دارای اختلاف معنی داری بود. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار دالجین با میانگین عملکرد 2137 کیلوگرم در هکتار و کمترین میزان عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد بدون کود با میانگین 1201 کیلوگرم در هکتار بود. صفت تعداد شاخه فرعی تحت تأثیر دو تیمار محلول پاشی قرار گرفت و در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید. مقایسات میانگین این صفت حاکی از آن بود که دو سطح تیمار محلول پاشی کدامین 150 و شاهد با کود نیتروژن به ترتیب با میانگین ه ای 9/60 و 9/66 بیشترین تعداد شاخه فرعی را به خود اختصاص دادند و کمترین تعداد شاخه فرعی مربوط به سطح شاهد بدون کود بود.

Keywords:

گلرنگ , محلول پاشی , عملکرد دانه , عملکرد بیولوژیک , صفات رویشی