بررسی تأثیر محرک های رشد برروی عملکرد، اجزاء عملکرد و برخی صفات بیوشیمیایی گلرنگ

به منظور بررسی اثر تیمارهای محلول پاشی بر روی عملکرد دانه، اجزاء عملکرد، درصد روغن و درصد پروتئین گیاه گلرنگ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات استان آذربایجان غربی انجام شد. فاکتور اول (A) شامل 6 سطوح محلول پاشی با محرک های رشد و فاکتور دوم (B) شامل دو سطح زمان محلول پاشی بود. طبق تجزیه تحلیل داده ها عملکرد دانه و درصد روغن و اجزاء عملکرد از لحاظ تیمارهای محلول پاشی در سطح احتمال ید درصد دارای اختلاف معنی داری بودند. بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار دالجین با میانگین عملکرد 2137 کیلوگرم در هکتار و کمترین میزان عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد بدون کود با میانگین 1201 کیلوگرم در هکتار بود. مقایسات میانگین صفت درصد روغن نشان داد که محلول کدامین 150 با میانگین 28/39 درصد بیشترین میزان درصد روغن و سطح شاهد با کود نیتروژن با میانگین 21/60 درصد کمترین میزان روغن را به خود اختصاص داده اند. صفت درصد پروتئین، تحت تأثیر تیمارهای محلول پاشی و زمان محلول پاشی در سطح احتمال یک درصد معنی دار گردید.

Keywords:

گلرنگ , محلول پاشی , عملکرد , درصد روغن , درصد پروتئین