بررسی اثرات رژیم های مختلف آبیاری بر کارآیی مصرف آب و عملکرد توده سیر در استان همدان

از آنجا که مدیریت آبیاری (زمان قطع، حجم آب و دور آبیاری) بر عملکرد و کیفیت پس از برداشت محصول سیر و قابلیت انباری آن اثر گذار است، آزمایشی به صورت طرح کرت شده در قالب بلوک های کامل تصادفی به مدت سه سال (1386-1384) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اکباتان مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی همدان اجرا شد که در آن مقادیر مختلف آب آبیاری به عنوان عامل اصلی در 3 سطح (75، 100 و 125 درصد نیاز آبی) و زمان قطع آبیاری به عنوان عامل فرعی در 3 سطح (یک هفته قبل از زمان رایج منطقه، زمان رایج منطقه، زمان رایج قطع آبیاری در منطقه و یک هفته پس از زمان معمول منطقه) و در 3 تکرار به اجرا درآمد. پس از برداشت محصول وزن سوخ، و عملکرد اندازه گیری شد. نتایج آزمایش نشان می دهد که بالاترین و پائین ترین وزن سوخ را به ترتیب در تیمار 125% نیاز ابی و قطع آبیاری مرحله های سوم و اول با وزن 47/5% و 39/8 گرم به دست می آید. بالاترین عملکرد در تیمار 125% نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله اول به مقدار 10450 کیلوگرم در هکتار به دست آمده است که از نظر آماری، جز در مقایسه با تیمار 75% نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله سوم به مقدار 8622 کیلوگرم در هکتار، با دیگر تیمارها تفاوت معنی داری نداشت. بالاترین کارایی مصرف آب مربوط به سطح تأمین 75% نیاز آبی و قطع آبیاری مرحله اول به مقدار 9/7 کیلوگرم بر متر مکعب است. براساس نتایج حاصل، تأمین 75 درصد نیاز آبی و تاریخ قطع آبیاری اول مناسب تشخیص داده شده است.

Keywords:

سیر , زمان قطع آبیاری , مقادیر آب آبیاری , کارآیی مصرف آب , عملکرد