بیوتکنولوژی، فناوری استراتژیک در حفاظت از تنوع زیستی گیاهی

کنوانسیون تنوع زیستی، اصطلاح تنوع زیستی را به مفهوم قابلیت تمایز بین ارگانیسم های زنده از سایر منابع موجود در اکوسیستم ها تعریف نموده است. این تنوع زیستی بدلیل بهره برداری مستقیم و غیر مستقیم انسان دارای اهمیت است. اما آهنگ هشدار دهنده انقراض مشکل جهانی است که توجه به تنوع زیستی را براانگیخته است. در این میان تنوع زیستی در کشاورزی مهمترین امر حیاتی برای امنیت غذایی نسلهای آینده و عامل بقای گیاهان زراعی در برابر شرایط محیطی و آفات می باشد.متأسفانه در حالت حاضر، تنوع ژنتیکی ژرم پلاسم های گیاهی رو به کاهش است که مواردی چون استفاده از واریته های پرمحصول و یکنواخت و حذف واریته های بومی، کشاورزی مدرن و روش های پیشرفته زراعی، تخریب مراتع، چراگاه ها و اکوسیستم های طبیعی، حوادث طبیعی و رشد شهرها، راهها و مراکز صنعتی از دلایل اصلی به شمار می روند.اهمیت این بحث در ارتباط با این مسئله است که موفقیت اصلاح نباتات مستقیماً به تنوع ژنتیکی جمعیت پایه گونه گیاهی جهت گزینش صفات مطلوب بتسگی دارد. قرق کردن مناطق دست نخودره، ایجاد پارک های ملی در کنار ایجاد بانک های ژن از روش های مهم حفاظت از منابع ژنتیک گیاهی محسوب می شوند که در این میان زیست فناوری با وجود طیف گسترده ای از تکنیک ها، پتانسیل زیادی برای حفاظت از منابع ژنتیک گیاهی فراهم آورده است. کشت بافت، نگهداری در حالت انجماد، همسانه سازی ژن ها و استفاده از نشانگرهای DNA از جمله این تکنیک ها هستند. همچنین استفاده از مهندسی ژنتیک در تولید گیاهان مقاوم به آفات، بیماری ها و علف کش ها، با هدف کاهش مصرف سموم و علف کش ها، نقش بسزایی در حفاظت از محیط زیست و تنوع زیستی عهده دار گردیده است.

Keywords:

تنوع زیستی , ژرم پلاسم , زیست فناوری , مهندسی ژنتیک