بررسی تأثیر احیاء بیولوژیک اراضی بیابانی با گونه های Haloxylon ammodendron و Atriplex canescens بر هدایت الکتریکی (EC)

گونه های مختلف تاغ و آتریپلکس به لحاظ سازگاری با شرایط اقلیمی اکثر مناطق خشک و نیمه خشک به عنوان گونه های مناسب جهت توسعه پوشش گیاهی و حفاظت خاک، مدنظر قرار گرفته اند. از این لحاظ در استان کرمان توجه ویژه ای به کاشت و توسعه این گیاهان در اراضی بیابانی گردیده است. احیا اراضی بایر از طریق کاشت گونه های گیاهی سازگار و مدیریت بهینه ی آن تأثیر زیادی بر میزان هدایت الکتریکی خاک دارد. با توجه به هدف تحقیق از هر منطقه 24 نمونه خاک از هر عمق 20-0 و 50-20 سانتیمتری (زیرتاج پوشش) به روش سیستماتیک- تصادفی برداشت گردید. همچنین از منطقه شاهد که فاقد هر گونه فعالیت احیائی بود نیز نمونه برداری صورت گرفت. سپس در آزمایشگاه هدایت الکتریکی (EC) اندازه گیری گردید. نتایج حاکی از افزایش EC در خاک تحت کشت گونه آتریپلکس و تاغ می باشد که علت آن را می توان در اینکه این گیاهان با تجمع نمک از لایه های زیرین خاک توسط ریشه و انباشت آنها در اندام های هواییخود و سپس انتقال آنها به خاک سطحی به واسطه ریزش برگ ها و حجم زیاد لاشبرگ، که سبب شوری خاک سطحی شده است بیان نمود. این بیم می رود که در آینده افزایش شوری خاک، جایگزینی پوشش گیاهی بومی را در منطقه با مشکل روبرو سازد که این امر تغییراتی در نوع و پراکنش گونه های جانوری را نیز در پی دارد.

Keywords:

هدایت الکتریکی , تاغ , آتریپلکس