پیش بینی روابط با همگنان دانش آموزان دختر مقطع ابتدائی از طریق سبک دلبستگی مادران

مادر به عنوان چهره اصلی دلبستگ ی تأثیر غیر قابل انکاری در تحول اجتماعی کودک دارد. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی میزان رابطه وپیشبینی روابط با همگنان دختران دانش آموز مقطع ابتدائی از طریق سبک دلبستگی مادران انجام شده است. نمونه مورد بررسی 388 نفر از دانش آموزاندختر مقطع ابتدائی بودند که براساس نمونه گیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این مطالعه بهمنظور سنجش روابط با همگنان دختران، فرم ارزیابی کودکان از نظر روابط با همگنان جاسون بود. سبک دلبستگی مادران نیز از طریق پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالانAAS) ارزیابی شد. داده های بدست آمده از طریق روش همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشاندهنده رابطه معنی دار بین سبک دلبستگی ایمن، دوسوگرا واجتنابی در مادران باضریب همبستگی0/31و0/27-و0/31- و روابط با همگنان دختران بود. نتیجه نهائی تحقیق نشان داد که سبک دلبستگی ایمن در مادران، بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی را برای کیفیت و کمیت روابط باهمگنان در دختران دارد. بر این اساس دلبستگی ایمن مادر توانایی پیش بینی0/10%از کیفیت روابط با همگنان در کودک را داراست اما در تحلیل رگرسیون گام به گام ارتباط و همبستگی معناداری بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرای مادران با روابط با همگنان دختران مشاهده نشد.یافتههای حاضر با حمایت از نظریه دلبستگی، اهمیت تعامل مادر-کودک را نشان میدهند. دلبستگی ایمن مادران میتواند پیش بینی کننده مهمی برای کیفیت روابط با همگنان در دخترانشان باشد. در نتیجه سلامت ارتباط و دلبستگی مادران با کودکان نقش بسزائی در چگونگی روابط آتی کودک با همگنانش ایفا مینماید

Keywords:

روابط با همگنان , سبک دلبستگی مادران , دلبستگی دختران